Kerstmis in São Paulo

De maand januari is al weer over de helft, maar langs deze weg nog de Beste Wensen voor 2016!

Het is al weer ruim 4 maanden geleden dat Hans het laatste verslag op mijn blog heeft geplaatst. Onze vakantie naar Canada was weer bijzonder.

Daarna kwam alles weer in het normale ritme. Ik heb nog wel een bijzondere prestatie gedaan door de trappen op te lopen van de Willis Tower (hoogste gebouw van Chicago). Het waren 2100 treden verdeeld over 103 verdiepingen. De beloning was op de bovenste verdieping een prachtig uitzicht over de stad Chicago.

Zondag 17 november kreeg ik bezoek uit Raamsdonksveer, namelijk Henri Verhagen. Hij was voor zijn werk in Chicago en kon het combineren met een bezoek aan mij.

Daarna werd het uitkijken naar mijn trip naar Brazilië om mijn Australische vrienden te gaan bezoeken die voor 2 jaar zijn verhuisd naar São Paulo.

Vrijdag 18 december kwam ik in São Paulo aan. Met een taxi was ik 1 uur later bij mijn vrienden. Bud en de dochters Isabella en Annabel stonden me al op te wachten.
São Paulo is een grote stad met 22 miljoen inwoners. Iain en Bud wonen in een wijk waar veel buitenlanders wonen en waar alle voorzieningen te vinden zijn. Het kantoor waar Iain werkt is 20 minuten wandelen.
Bij alle appartementen moet je door 2 poorten. Als je door 1ste de poort gaat, moet je wachten tot de eerste gesloten voordat de 2de open gaat. Alle appartementen hebben ook een receptionist. Dit is iets wat ik in Chicago ook gewend bent.

Vrijdagmiddag zijn we Iain gaan ophalen van het werk en daarna bij een steak restaurant gaan eten. Gelukkig konden we bij dit restaurant vroeg eten, want bij de meeste restaurants in Brazilië kan pas na half acht gedineerd worden. Ik kan me dit ook herinneren van Portugal.

Zaterdagmorgen zijn we gelijk op pad gegaan voor een lang weekend na het nationaal park Petar. Het ligt zuidwest van São Paulo. Na ruim 4 uur kwamen we bij het resort aan bij het dorp Eldorado. De middag zijn we gaan zwemmen en hebben een wandeling gemaakt. Ik ben gelijk goed gestoken door de muskieten (ze weten me altijd te vinden).
Als je 30 minuten uit de stad bent, wordt alles heel groen. Dat komt door de temperatuur en de regen op zijn tijd. Langs de weg zagen we veel bananenplantages.
We hadden 2 huisjes en er werd afgesproken dat Isabella of Annabel bij mijn zou komen slapen. De eerste nacht was Isabella aan de beurt. Het betekende wel dat ik om 9 uur moest gaan slapen met 4 tijdverschil met Chicago was dat wel vroeg voor mij.

Zondagmorgen moesten we wachten tot het ontbijt geserveerd werd (half negen). Gelukkig was het een goed ontbijt en het wachten dus waard geweest. Daarna ging de reis naar “Parque Estadual Caverna Do Diabo”. Hier zouden we een druipsteengrot gaan bezoeken.
Onder begeleiding van een gids, die alleen Portugees sprak, hebben we de grot bezocht. Isabella van 8 jaar spreekt al goed Portugees en deed voor mij de vertaling.
Na de druipsteengrot en waterval zijn we nog een (klim) wandeling gaan maken. Op het bord werd aangegeven als langzaam stijgend, maar in het werkelijk alleen maar ophoog ging. We hebben ruim 2 uur gewandeld.
Bij terugkomst in het resort bleek dat we daar niet konden dineren en moesten terug naar het restaurant van de vorige avond.

Maandag zouden we de druipsteengrot Parque Estadual Turístico do Alto Ribeira bezoeken. Na anderhalf uur rijden ging de weg over op zandpad. Gelukkig had het niet geregeld en was het pad goed te rijden. Na nog 1.2 uur kwamen we bij de ingang van de grot aan, bleek dat we bij het naburige dorp de gids hadden moeten regelen. Gelukkig was het maar 5 km terugrijden.
Dank zij onze tolk Isabella was na 5 minuten een gids geregeld. We moesten wel iets voor lunch regelen, omdat bij de grot niets beschikbaar was. Bij een kleine supermarkt zijn we boodschappen gaan doen.
Daarna konden we met de gids weer terug naar de grot. We kregen allemaal een helm met een lamp. Het werd een privetour voor ons vijven. Wat fijn is als je vragen hebt en Isabella voor mij moet vertalen. We moesten klimmen, klauteren en regelmatig door het water lopen. Het was een mooie tour van 2 uur die we niet snel vergeten.
Na de tour hebben we gepicknickt bij de rivier en weer een waterval opgezocht. Isabelle en Annabel mochten ook nog zwemmen bij de waterval.
De dag sloten we af met een Braziliaanse BBQ bij het resort. Ik heb er niet veel gehad in mijn leven, maar deze was heerlijk.

Dinsdag zijn we na het ontbijt terug gereden naar São Paulo, zodat we voor de drukte weer thuis waren. De terugreis verliep voorspoedig.

Op woensdagmorgen heb ik het kantoor bezocht en ben met de collega’s van Iain en gaan lunchen
Terraco Italio (panorama restaurant) stond woensdagavond op het programma. Het restaurant ligt op de 41ste verdieping en biedt een mooi uitzicht over de stad. We hebben heerlijk gegeten en al was het een lange avond voor Isabella en Annabel, ze hebben genoten.

Donderdag 24 december hebben we rustig aangedaan. ’s Middags zijn we even gaan voetballen in het park.

Kerstmis waren Isabella en Annabel al vroeg wakker. Eerst werd gekeken of Santa Claus was geweest. En ja hoor, hij had van de koekjes gegeten en het glas waar de melk in had gezeten was leeg. Nadat Bud en Iain waren opgestaan, moesten de cadeaus worden uitgepakt. Ik kreeg een paar mooie Havaianas slippers en Havaianas tas. We werden allemaal goed verwend.

Na een uitgebreid kerstontbijt zijn we het Ibirapuera Park. gegaan Het is het grote park in de stad. Veel mensen komen hier naar toe, want het heeft speeltuin, sport- en wandelvoorzieningen. De dag sloten we af een heerlijk diner van kalkoen door Iain klaar gemaakt.

2d kerstdag, wat ze in Brazilië ook niet kennen, zijn we naar de bioscoop gegaan om de film Star Wars te gaan zien. Daarna hebben we de metro gepakt naar het centrum van Sao Paulo. Dit is niet de veiligste buurt en dus goed opletten. Gelukkig viel de drukte mee en konden we rustig rond kijken. Sommige gebouwen zien er mooi uit.

Zondag 27 december was mijn laatste dag. ’s Morgen waren we al op tijd bij het voetbalmuseum van Sao Paulo (Museu Do Futebol). Het is niet een groot museum maar wel leuk opgezet, waardoor het voor niet voetballiefhebbers ook leuk is om te bezoeken. Daarna zijn we naar een klein plaatsje gereden waar ieder weekend een art-markt is. Het dorp is zelf al leuk om doorheen te lopen.
De laatste dag sloten we af met nogmaals een Braziliaanse BBQ. Het was weer heerlijk. Ik heb ontdekt dat je in Brazilië ook goed kan eten.

Toen kwam het moment om afscheid te nemen, Annabel vond het helemaal niet leuk en liet haar hoofd hangen. Gelukkig zou ze 4 uur later samen met Bud en Isabella voor 4 weken naar Thailand gaan.
We hebben samen een leuke tijd gehad en ik heb ook een indruk gekregen van Brazilië.

Oud en nieuw ging ik voor het eerst als laatste in. Vanuit mijn appartement heb ik het vuurwerk van Chicago bewonderd.

Het is nu winter in Chicago. Afgelopen dagen is het niet boven de -14 geweest.