Weer in Chicago (23 mei t/m 1 juni)

Ik weet eigenlijk niet of Liesbeth haar verhaal over het bezoek van Pieter en Yolanda al helemaal heeft afgerond, maar ik pak de draad in ieder geval nu weer op.Op 23 mei vertrok ik |Hans) voor een korte vakantie naar Liesbeth. De reis verliep heel voorspoedig. We hadden afgesproken dat Liesbeth me niet zou ophalen, maar dat ik vanaf het vliegveld op eigen gelegenheid naar haar woning zou gaan. Toen ik daar aankwam, was ze al thuis en was ze nog wat dingen voor haar werk aan het afronden. Even een douche gepikt, wat gedronken en daarna zijn we wat gaan eten. Met het oog op de “10 mile” die Liesbeth de volgende dag moest lopen, werd het Italiaans: Pasta! Na het eten hebben we nog door de stad gelopen. Zaterdagochtend was het vroeg dag. Al voor 7 uur moest Liesbeth aan de start verschijnen. Ik ben wat later naar het Soldier Field Stadion gegaan om haar finish mee te maken. De omstandigheden waren ideaal en de stemming in het stadion zat er goed in. De finishlijn lag op de middenstip en op Amerikaanse wijze werden alle lopers binnen geschreeuwd. Aan hebt begin van de middag waren we weer in de stad. Deze keer om te kijken naar de parade die gehouden werd ter gelegenheid van Memorial Day, de dag waarop de gesneuvelde militairen worden herdacht. Het viel op dat het vooral jongelui waren die langs kwamen marcheren, ieder groep vertegenwoordigde een militaire school. Ook veteranen waren vertegenwoordigd. Alles afgewisseld met muziekkorpsen. Kortom, we hebben allemaal wel eens een film gezien waarin dit soort taferelen voorkomen. Heel Amerikaans, heel herkenbaar.

Zondag hebben we een auto gehuurd en zijn we naar Indiana Dunes National Lakeshore gereden. Een duinengebied aan de zuidkant van Lake Michigan. Toen we er doorheen wandelden maakten we al snel een vergelijking met de Drunense Duinen of met Kennemerland. Deze laatste vergelijking ging vooral op vanwege de schoorstenen van de staalfabrieken die telkens overduidelijk in de horizon aanwezig waren. We maakten een mooie wandeling door het duinengebied en kwamen zo aan bij een heus strand waar het goed toeven was. Maandagochtend gingen we de andere kant op, naar het iets noordelijker gelegen Lake Geneva (niet te verwarren met het meer van Geneve). We volgenden hiervoor de Lake Shore Drive en reden met name door de kilometerslange Sheridan Road. Volgens mij een van de mooiste straten of liever gezegd lanen van Chicago, met werkelijk prachtige huizen. We keken onze ogen uit. Halverwege zijn we even gestopt om een prachtig gebouw te bekijken: The Bahá'í House of Worship. Het voert te ver om stil te staan bij de achtergronden van deze wereldwijde geloofsgemeenschap, The Bahá'í Faith, maar als je hiervoor interesse hebt, zou ik het zeker eens op internet nazoeken. Het complex straalde complete rust uit en het bezoek was zeker de moeite waard. Lake Geneva is een trekpleister voor toeristen. We lieten ons verleiden tot een rondvaart over een deel van het meer, maar het werd niet meer dan het vergapen aan de luxe waarin welgestelde Amerikanen zich kunnen baden. Wel aardig om te zien maar voor ons had het niet echt een toegevoegde waarde.

Dinsdag moest Liesbeth gaan werken. ’s-Ochtends heb ik rustig aan gedaan en ’s-middags ben ik even naar Navy Pier gewandeld. Ook woensdag werd een rustig dagje. Na het eten nam Liesbeth mij mee naar Eataly, een prachtige overdekte markt vol verkooppunten met Italiaanse etens- en drinkenswaren. Ik keek mijn ogen uit. Donderdag werd een cultureel dagje met overdag een bezoek aan Art Institute Chicago. Een heel mooi museum met een uitgebreide collectie gebruiksvoorwerpen en kunstwerken; van eeuwen oud tot heel modern. Heel bijzonder was de collectie van Nederlandse/Vlaamse meesters (Van Gogh, Rubens, Van Ruisdael, etc), die ook nog eens extra veel publiek trokken. Het bezoek aan het museum was meer dan de moeite waard en ik heb lang niet alles kunnen bekijken.
’s-Avonds hadden we een geweldige muzikale avond; Jaap van Zweden dirigeerde het Chicago Symphony Orchestra met werken van Prokofiev, Britten en Shostakovich. Echt heel mooi! We waren blij dat we er naar toe gegaan waren. Vrijdag en zaterdag was het zulk mooi weer, dat ik voorgenomen museumbezoeken heb verruild met een echt buitenprogramma. Vrijdag heb ik, net als tijdens mijn bezoeken in 2013, weer een keer de architectentour gedaan over de Chicago River. Na de lunch heb ik de fiets gepakt en ben ik richting Lincoln Park gereden. Opnieuw heerlijk gebruik gemaakt van de Divvy, hat stadsfietsenproject van Chicago.

Zaterdagochtend ben ik eerst met Liesbeth de stad in gegaan om te zien hoe de zeilboten van de winterligplaatsen via de Chicago River naar de jachthaven aan Lake Michigan varen. Hiervoor moeten in de stad stuk voor stuk alle bruggen geopend worden en dat biedt best een spectaculair gezicht. Zaterdagmiddag zijn we per bus eerst naar Hyde Park gereden (vlakbij het Museum of Science and Industry). Vanaf Hyde Park zijn we terug naar Downtown Chicago gelopen. Een hele mooie route langs de Boulevard van Lake Michigan. Achteraf hebben we berekend dat we ongeveer 10 mijl hebben afgelegd (16 km.) We sloten de dag af met een heerlijk steak bij Weber Grill Restaurant. Het werd tevens het eind van opnieuw een heel leuk bezoek aan Chicago.