What’s a rainwood without rain?

Vanaf zaterdag 5 september hebben we een drietal flinke reisdagen voor de boeg. De eerste is van Valemount naar Sun Peaks. Een lange rit en we maken het ons ook nog eens extra moeilijk doordat we ons op de borden fixeren en niet op de routebeschrijving die we van internet hebben gehaald. Uiteindelijk rijden we behoorlijk wat om, maar gelukkig is er een behulpzame Canadees die even voor ons uit rijdt en ons weer op weg helpt. Hij stuurt ons door een vallei; een onverharde weg, door de koeienweiden, zonder veel ander verkeer en dus mooi om te beleven. We zien van dichtbij hoe mensen in de buitengebieden in Canada wonen: ver van alles en iedereen verlaten. Het plaatsje Sun Peaks doet weinig Canadees aan. Sterker nog: we wanen ons eerder midden in een toeristenplaats in Oostenrijk. De gebouwen, restaurants en winkels, alles wijst op de stijl zoals je die alleen in de alpen tegenkomt. We kijken de boel even aan en besluiten snel een wandeling te nemen; natuurlijk de bergen in. We volgen een skipiste. Na deze waandeling wordt het tijd voor een stevige maaltijd en zelfs het diner krijgt een Oostenrijks tintje. We sluiten de dag af met een originele schnitzel die overigens ook nog eens extra goed is klaargemaakt! Compliment voor de kok! We voelen ons helemaal thuis bij onze ‘Oosterburen’!

Zondag 6 september rijden we van Sun Peaks naar Whistler. Onder stralende weersomstandigheden rijden we door een afwisselend landschap. We stoppen meerdere keren om van het uitzicht te genieten. Bij het kleine plaatsje Lilloet lassen we een pauze in. Eerst drinken we een kopje koffie en daarna bezoeken we in het dorpje enkele bijzondere plekken die doen terugdenken aan de tijd dat Lilloet een thuisbasis was van de goudzoekers. Hierna rijden we door naar Whistler. Voor degenen met het heel goed geheugen: Whister kennen we vooral van de Olympische winterspelen van 2010. Toen werden hier bijvoorbeeld de medailles uitgereikt. Nu is het een zeer toeristische plaats, met name voor de wintersporters, maar al snel blijkt dat deze plaats ook in dit septemberweekend in trek is van heel veel toeristen uit Canada en ver daar buiten. Vanaf een balkon worden we zelfs nageroepen door Ton en Lian van Veen, die ook bezig zijn met een rondreis in West-Canada! Over en weer worden foto’s gemaakt, die later ook op facebook verschijnen. Geheel volgens onze traditie zoeken wij weer de buitengebieden op en nemen een trial langs een mooi meer aan de rand van Whistler.

Op maandag 7 september maken we de oversteek naar Vancouver Island. Naast de nodige kilometers op de weg, staat ons ook nog een tocht per veerboot te wachten van ruim anderhalf uur. Kort na zeven uur zitten we al aan het ontbijt. Voor we aan boord van de veerboot gaan willen we nog enkele plekjes bezoeken, maar dat loopt uiteindelijk op niets uit. Of, omdat ze zo vroeg op de dag niet toegankelijk zijn; of, omdat ze toch niet zo interessant waren dan ze vooraf leken.. Als we om tien voor tien in de rij bij de veerboot aansluiten, blijken we gelijk aan boord te kunnen en niet veel later vangen we de tocht aan. Gelukkig heb ik een ervaren ‘whalewatcher’ bij me. Nog voordat we bij Vancouver Island zijn, heeft Liesbeth er drie waargenomen en samen met heel veel reizigers op hetzelfde dek genieten we van deze ervaring. Op Vancouver Island hebben we als eerste bestemming gekozen van Tofino, een plaatsje aan de westkust. We steken dus gelijk het eiland over. Het is een stevige rit, waar we echt de tijd voor nodig hebben. Dat neemt niet weg dat we er al direct enkele activiteiten aan vast plakken. De eerste stop is bij Little Qualicum Falls. Jazeker, opnieuw een wandeling bij een indrukwekkende waterval. De zoveelste tijdens onze reis, maar het fenomeen blijft ons boeien. De weg die water zoekt en de krachten waarmee dit soms gepaard gaan, blijven ons verwonderen. De volgende stop is bij MacMillan Park waar we een wandeling maken langs de acht eeuwen oude douglassparren en reuzenlevensbomen. Voor het vervolg van de rit naar Tofino hebben we onze tijd nodig. Door het bergachtig gebied is een gemiddelde snelheid van 60 km/u nauwelijks haalbaar en bovendien is het inmiddels behoorlijk gaan regenen. Uiteindelijk zijn we best opgelucht als we op de plaats van bestemming zijn.

We blijven twee nachten in Tofino en zullen dus de gehele dinsdag in deze regio besteden. Tofino ligt aan de westkust en we maken meteen een paar stevige strandwandelingen. De eerste om kennis te maken met een prachtig regenwoud; de tweede in een poging zeeleeuwen te bezichtigen. Dit laatste loopt op niets uit, maar de strandwandeling is ondanks een regenbui een mooie afwisseling ten opzichte van eerdere wandelingen tijdens deze vakantie. Om 16.00 uur worden we achter ons hotel verwacht voor een ‘bearwatching-tocht’. Gehesen in een speciale overall stappen we in een open boot, die ons met flinke snelheid naar het gebied zal brengen waar de beren (waarschijnlijk) verblijven. We zijn in een klein gezelschap want voor deze tocht hebben slechts vier mensen geboekt. Alle ruimte aan boord dus. We hebben geluk want al vrij snel zien we een beer door het water zwemmen en die net op het punt staat aan land te gaan. De camera’s ratelen erop los. Tijdens deze tocht weet onze stuurman meerdere beren te ontdekken, Verder ook nog eens een aantal zeehonden en zeeleeuwen. We komen dus ruimschoots aan ons trekken. Al weer een ervaring die we aan ons lijstje kunnen toevoegen!

“What’s a rainwood without rain?” moeten onze weergoden gedacht hebben, als we op woensdagochtend uit Tofino vertrekken. Enkele kilometers na ons vertrek willen we een wandeling maken die ons in de boekjes van harte wordt aanbevolen. En inderdaad hij is de moeite waard, ondanks de behoorlijke regenval. Het is mooi om te zien hoe in het regenwoud alles tot groei komt en met name was het wonderbaarlijk te zien hoe omgewaaide bomen een bron kunnen zijn voor nieuw leven. Tijdens de wandeling wordt dit nog eens extra goed uitgelegd en dat maakt het zo bijzonder om deze wandeling te doen.

Hierna zetten we onze rit naar Parksville voort en lassen een pauze in net voor Port Alberni. We gaan in Stamp River Provincial Park een bezoek brengen aan de Beaver Creek. Hier kijken we onze ogen uit als we zien hoe zalmen tijdens hun trek proberen een waterval te bedwingen. Een schouwspel waar we uren naar zouden kunnen kijken. In een poel voor de waterval liggen honderden zalmen om uit te rusten van de reis die ze achter zich hebben en om energie op te doen voor de grote sprong stroomopwaarts. Bij de waterval zien we dat dit niet voor niets is, want het kost de vissen echt heel veel moeite om een geslaagde sprong te maken. Meestal zijn hier meerdere pogingen voor nodig. Naast de waterval is ook een vistrap aangelegd, maar ook dat is voor de vissen nog een behoorlijk obstakel. Na de waterval, maar ook na de vistrap, nemen de zalmen in een volgende poel uitgebreid de tijd om bij te komen van deze inspanningen.

Na deze onderbreking gaan we verder naar Parksville. Een plaatsje aan de oostkust van Vancouver Island. Inmiddels schijnt de zon volop en is de temperatuur gestegen naar 23-24 graden. Heerlijk weer voor een strandwandeling en, niet veel later, een terrasje voor een heerlijk kopje thee. We sluiten de dag af met een partijtje midgetgolf vlakbij ons hotel. Hierna is het tijd om de inwendige mens te versterken en ons bed op te zoeken. ….. …… Vancouver Island is prachtig!