Verhaal van Hans

All the passions make us commit faults; love makes us commit the most ridiculous ones.

Valentines Day 2008.
“ Gisteren $ 10, vandaag $ 40, morgen $ 10. Ben jij gek? Degene die zijn geliefde wil verrassen, moet erop voorbereid zijn, dat de prijs die je voor een bos rozen moet betalen ruim 4 keer zo hoog is dan de normale prijs. Wie zei, dat Valentijnsdag met liefde te maken had. “
Zomaar een citaat uit de krant. Of wat te denken van een artikel waarin geschreven staat dat je voor een bos rozen in een mooie geschenkdoos even $ 149 (ongeveer 100 Euro) moet neertellen. Maar mensen; ik heb het met eigen ogen aangezien en ze stonden in de rij voor de bloemenstalletjes. Als ik dit soort dingen zie, dan moet ik altijd aan ons pa denken, die al heel lang geleden aangaf dat al dit soort dagen, net als vaderdag en moederdag, alleen maar goed zijn voor de handel. Hij had gelijk, maar vooruit, iedereen doer er hier in ieder geval flink aan mee. Nu maar hopen, dat al die mannen weer een leuk avondje hebben gehad. Trouwens, waarom zie ik nergens dames in de rij staan of met cadeautjes lopen????

Genoeg gezeurd over deze belachelijke dag, ben blij dat we in Nederland hier nog een beetje nuchter mee omgaan. Vandaag vrijdag 15 februari kijk ik terug op mijn eerste week in Sydney. Een heel leuke week, heel onstpannen en al heel veel gezien. Ik houd er een fors dagritme op na. Rond half zeven staan Liesbeth en ik op. Liesbeth schiet direct haar badkamer in en ik ga thee zetten en zorg ervoor dat er een glaasje Jus d’Orange voor haar klaar staat. Voor mezelf zet ik een lekker bakje koffie, want voor mijn theesmaakje (dit snappen alleen de echte bekenden) is het nog veel te vroeg. Rond half acht neemt Liesbeth de ‘Jet Cat’, de snelle veerboot, naar Sydney. (zie foto) Zodra ze weg is ruim ik alles op en ga lekker zitten lezen. Woensdag dook ik terug mijn nestje in, maar had pech, want ergens in het gebouw werd een badkamer verbouwd en dat ging met het nodige geweld gepaard. Van slapen kwam dus niet veel meer. De rest van de ochtend gebruik ik om wat boodschappen te doen. Het middagprogramma is afwisselend. Maandag en woensdag ben ik in Manly gebleven en heb ik prachtige wandelingen gemaakt langs het strand en door het stadje. Dinsdag en donderdag ben ik Sydney ingegaan. Het is en blijft een indrukwekkende stad.
Dinsdagmiddag ben ik naar Centrepoint gegaan, een toren te vergelijken met de Euromast in Rotterdam. Vanuit die toren heb je een heel mooi uitzicht over de stad en het gebied daar om heen. Zelfs Manly is te zien en het appartementengebouw waar Liesbeth woont is te herkennen (zie foto). Terwijl ik hier stond te kijken kwam er vanuit de verte een enorme hoosbui aandrijven en binnen een half uur bereikte deze bui het centrum van Sydney. Heel indrukwekkend en het leverde een paar leuke plaatjes op. De bui bleef nog ruim een uur boven de stad hangen, dus dat was even wat minder. Nadat het droog werd, zat ook de werkdag van Liesbeth erop en zijn we naar Darling Harbour gegaan om een hapje te eten. We vonden een mooi terrasje, waar een flink glas bier geserveerd werd voor de prijs van $ 3, vanwege het happy hour. Na thuiskomst lagen we allebei vroeg in bed.
Woensdag was het in Australie “sorry-day”. Een poging om goed te maken om wat er in het verleden misging tegenover de Aboriginals. Dit zal in Nederland wel in het nieuws geweest zijn. De woensdagochtend begon met enorme hoosbuien en vooral heel veel wind. Gelukkig werd het aan het eind van de ochtend een stuk beter en begon het op te klaren. Tijd om boodschappen te doen. Ik wilde Liesbeth bij thuiskomst verrassen met een pan heerlijke ‘zondagse soep’ en eigen gemaakte appelmoes. En al zeg ik het zelf, dit is prima gelukt. Het was alleen jammer, dat ze die avond pas na acht uur thuis was, omdat ze moest overwerken. (shit ..... nou snap ik waar al die Valentijnscadeautjes voor bedoeld zijn. Opnieuw een sorry-day??!! Of toch “I love You”)
Gelukkig had ze op tijd gewaarschuwd, dus pas toen ik zag dat de veerboot de haven van Manly naderde, heb ik de rest van het eten opgezet. Na het eten, hebben we eerst alles opgeruimd (de vaatwasser doet het gelukkig weer) en hebben we een lange wandeling gemaakt over de boulevard van Manly. Even leek een regenbui ons weer te verrassen, we waren toen zo’n drie kwartier verwijderd van het appartement, maar het viel gelukkig erg mee. Daarna hebben we onder het genot van een paar glaasjes Australische witte wijn nog even wat bij zitten kletsen.
Donderdag ben ik aan het begin van de middag weer naar het centrum van Sydney gegaan. Vandaar uit per veerboot verder naar het Olympisch Park. Een mooie tocht van bijna 50 minuten. Nadat ik ongeveer anderhalf uur door het park had gewandeld, werd het tijd om terug te gaan richting centrum. Dit keer per trein. Weer eens een andere manier om de stad te bekijken. Ik ben uitgestapt bij de Town Hall en heb een bezoek gebracht aan de Andrews Cathedral. Hier was juist een jongenskoor aan het repeteren, klonk goed!! Vervolgens ben ik op mijn gemak richting het kantoor van Liesbeth gelopen. Ik was vlakbij het gebouw, toen ze belde dat ze klaar was, dus dat kon niet beter. In de stad hebben we wat gegeten en op de terugweg hebben we bij de Aldi nog even wat boodschappen gedaan. Ja die hebben ze hier ook. Waardeloze winkel trouwens maar wel met een breed assortiment. Je kon er zelfs een echte viool (geen plantje maar zo’n muziekinstrument) kopen. Ik ga zo meteen weer wat oefenen. Zaterdag gaan Liesbeth (op saxofoon) en ik (op viool) wat bijverdienen in de stad. Eens kijken wat het oplevert.

Inmiddels is het vrijdagochtend half negen. Liesbeth is ruim een uur geleden vertrokken naar haar werk. Vanochtend ga ik wat foto’s uitzoeken en af laten drukken, om naar familieleden en vrienden te sturen die we niet via deze website kunnen bereiken. Jullie zullen het met deze verhalen en foto’s moeten doen.
Daarom: heel veel groeten uit Sydney. Het gaat hier prima.
Hans